Može svakojako da se počne ova priča. Od prepričavanja kako je Voren Biti navodno ljubio cipele ljudima u Holivudu da mu daju da snimi Boni i Klajd, do njegove prikolice koju su stalno punile nove devojke. Ali ukusne detalje najbolje možete naći u knjizi koju je izdao Lom kod nas – “Easy riders i Raging bulls: Kako je rokenrol generacija spasla Holivud”
Najsvetlije doba Holivuda
Ovaj pokret obuhvata kraj 60-ih i traje do početka 80-ih godina prošlog veka. Poznat je još i kao „Američki novi talas“ , a čine ga najpoznatiji režiseri u igri. Martin Skorseze, Frensis Ford Kopola, Vudi Alen, Robert Altman, Stenli Kjubrik, Terens Malik, Piter Bogdanovič, Sem Pekinpo, Dejvid Linč, Džon Hjuston, Vilijam Fridkin, Miloš Forman, Sidni Lamet, Majk Nikols, Roman Polanski, Džon Kasavetes, Alan Džej Pakula, Džon Karpenter, Stiven Spilberg. I to su samo neka od imena koja su obeležila drugu polovinu prošlog veka u svetu filma. Pod svoje okrilje uzeli su gotovo sve žanrove, najviše se pak ističući u krimi dramama, trilerima, biografskim filmovima i hororima. Iako, nisu spadali u nezavisne režisere, već su stvarali pod okriljem Holivuda, ova imena su imala potpuno drugačiji stil od tradicionalnog koji je vladao između 1920. i 1950. godine.
Pomeranje kulturnih vrednosti i šok za matorce
Novu generaciju filmadžija od kojih su svi bili školovani, mladi i protivnici postojećih kulturnih vrednosti, Holivud je prigrabio jer je želeo privući mlađu publiku koju je gubio. Najveća promena koju je uneo ovaj pokret, bila je ogromna koncentracija na realan život. Tako je Boni i Klajd iz 1967. godine bio prvo ostvarenje koje krenulo drugim putem od ostalih filmova tada u Holivudu. Sa Vorenom Bitijem, kao glavnim glumcem i producentom, ovaj film se isticao nasiljem, humorom i seksom, kao i istraživanjem pomahnitale omladine. Polina Kel je pozitivnom kritikom u Njujorkeru, povela sa sobom jedan određen broj kritičara. Po njoj, film je prikazivao nasilje bez sadizma, i to je ustvari bio razlog za toliki šok kod publike koja je do tada bio prilično naviknuta na jasnu podelu između heroja i antiheroja.
Ta 1967. godina bila je preplavljenja kultnim filmovima. Pored već pomenutog ostvarenja Boni i Klajd, fantastični su bili Diplomac, Hladnokrvno ubistvo po knjizi Trumana Kapotija, U verlini noći sa Sidnijem Poatjeom, kao i 12 žigosanih sa Li Marvinom. Tada već proslavljeni Kjubrik, obara filmofile sa nogu „Odisejom u svemiru 2001″ i kako on samo to i ume, vodi u totalno drugačiji svet filma od onoga na koji su navikli. Roman Polanski naredne godine izbacuje Rouzmerinu bebu sa Kasavetesom i Miom Ferou, a Denis Hoper i Piter Fonda u tandemu kao producenti, scenaristi i režiseri pojavljuju se sa „Goli u sedlu“, briljantnim filmom koji obeležava veliki početak maestralnog glumca i zavodnika, Džeka Nikolsona. Ponoćni kauboj, Divlja horda, MASH, Kvaka 22, Paton, Paklena pomorandža i još ogroman broj izuzetnih ostvarenja slede i urezuju se u srca filmskih fanova.
Nije dugo potrajalo
Kako to obično biva, sve mora doživeti svoj kraj, a kraj ovog pokreta lagano je počinjao dolaziti nakon filmova Ajkula (1975) i Ratovi zvezda (1977). Uspeh koji su ova dva filma postigli, kao i ogromna količina novca koju su zaradili, pokrenula je Blokbaster mentalitet koji i dan danas vlada. Studija u Holivudu su videla samo novac i način da zarade što više moguće. U modu ulaze mnogobrojni nastavci, a velike kompanije, videvši materijalnu dobit, počinju da kupuju holivudska studija. Režiseri su do tada uživali nekontrolisanu kreativnost i slobodu, ali nakon filmova kao što je Njujork Njujork, koji je u finansijskom smislu doživeo pad, kompanije su stezale obruč i ograničile slobodu režiserima. Poslednji filmovi koji pripadaju ovom pokretu su Reds (1981), They All Laughed (1981) i One From The Heart (1982) koji je upropastio Kopolu i doveo ga do bankrota. Bez obzira na svega 15-ak godina „kratku“ vladavinu Novog Holivuda, i dan danas veliki broj tih filmova nije zaboravljen i predstavlja vrhunac u žanrovima kojima pripada. Tako, ako sada sa nekim pričate o krimi filmovima, prvo će vam na um doći Kum 1 i 2. Ako spomenete policijsku dramu, razgovor ne može proteći bez Francuske veze, Serpika, i svakako Prljavog Harija. Zna se da reč horor ne može ići bez Keri, Tuđina, Predskazanja, Isterivača đavola i Isijavanja, kao što za politički i špijunski film su sinonimi Svi predsednikovi ljudi, Tri kondorova dana, Maratonac i mnogi drugi…
